(Okunma Süresi: 1 dakika)
Atalarımızdan bize yadigâr atasözlerimiz halk arasında dilden dile yanlış telaffuz ediliyor çoğu zaman. Gelin hep birlikte bu sözlere yeniden bakalım..
Güzele bakmak sevaptır. (Yanlış)
Güzel bakmak sevaptır. (Doğru)
Göz var nizam var. (Yanlış)
Göz var izan var” (İzan: anlayış, anlama yeteneği. Nizam: düzen, kural) (Doğru)
Aptala malum olurmuş. (Yanlış)
Abdal’a malum olurmuş. (Abdal: derviş.) (Doğru)
Kısa kes Aydın havası olsun. (Yanlış)
Kısa kes Aydın abası olsun. (Aba: bir giysidir ve Aydın efesinin abası kısa ve dizleri açıktır.) (Doğru)
Su uyur düşman uyumaz. (Yanlış)
Sü uyur düşman uyumaz. (Sü: asker) (Doğru)
Saatler olsun. (Yanlış)
Sıhhatler olsun. (Sıhhat: sağlık.) (Doğru)
Su küçüğün söz büyüğün. (Yanlış)
Sus küçüğün söz büyüğün. (Doğru)
Elini körü. (Yanlış)
Ölünün kûru. (Kûr: mezar.) (Doğru)
Ana gibi yar, Bağdat gibi diyar olmaz. (Yanlış)
Ane gibi yar, Bağdat gibi diyar olmaz. (Ane: Bağdat’ta bir uçurum. Yar: uçurum) (Doğru)
Fukaranın düşkünü beyaz giyer kış günü. (Yanlış)
Zürefanın düşkünü, beyaz giyer kış günü” (Daha önce iyi bir durumda olan kişi bu konumunu kaybettiğinde uygun olmayan, yersiz davranışlarda bulunması.) (Doğru)
Eşek hoşaftan ne anlar. (Yanlış)
Eşek hoş laftan ne anlar. (Doğru)
