(Okunma Süresi: 1 dakika)
Tunçtan çiçekler sapladılar yüreğime
Her biri göğerip vatan oldu
Kuşlardan daha, daha hürüm
Paslanmış prangalarınız
Yırtamaz kefenimi
Kaldırım taşlarını saydıkça
Yüreğim yaşarır, kızarır
Yağmursuz gözlerinize inat
Bu kez güller göğerir
Delirip coşan ırmaklarımda
Kerpiçten olma kalbim
Betondan daha sağlam kalbim
Terkedildikçe yeşeren kalbim
Her gün yürüdüğüm
Yol kenarı hayatların murabıtı kalbim
Rüzgâra eşlik eden bir nâra atıyor
Işıktan olma ordular
Çıkarma yapıyor şehrin caddelerine
Başlatıyor canlanış harekâtını
Hercümerç ediyor toprağı
Kesif bir gül kokusu kaplıyor vatanı
Ve ben şimdi giderebilirim
Hasretimi, ciğerlerimden yükselen
Boğazımı yakıp, dilimi kül eden hasretimi
Ve ben şimdi kavuşabilirim
En son hangi tarihte kucaklaştığımı
Hatırlayamadığım dostlarıma
