Varlık Risalesi (ve işte aşk)

Cem’ olundu bir gün cümle ervâh
O gün bezm-i elest
Pürşâd olmuş gönüller mest
“Elestü bi-rabbiküm” buyurunca Hüdâ-yı ezel
“Kalû belâ” denildi lem-yezel
Gâye, imân-ı layetezelzel

Hâlık olan, “ol” buyurdu türaba
Hâlık olan, mahlukuna dedi “Âdem”
Ahir, Âdem’e kendinden halketti hemdem
El-hasıl vücuda geldi insân
Yurt kılındı ona bağ-ı cinân
Düşman kesildi ona asi şeytan

Ol hakikat ki nisyan üzeredir insân
Çünkü unuttu Rabbine akdini, isyana düştü Âdem
Tevbegâh oldu küre-i arz, Âdem eyledi kadem
Âdemiyyet Âdem’den bir efşüre
Sûra üflene dek verildi bitevî süre
Sıdk ile salik olan, meyl eylemez fânî ömre

Ve cem’ olunacak bir gün cümle ervâh
O gün rûz-i mahşer
Pürşad olacak sâdıkân-ı beşer
Zirâ feth olunacak heşt bab-ı cinân
Ref’ olunacak perde görünecek Rahim û rahman
Ve işte aşk, seyr-i zât-ı pâk-i Sübhân

1
0
0