(Okunma Süresi: 1 dakika)
Zaman, perdeler örtmüş önümüze,
Hayat kapılar kapatmış…
Vuslat yokuşunda,
Yâre hasret çeken aşıklar misali
Toprağa dönmüş yüzümüz.
Bilmezler, ne vuslat bahar bize,
Ne de hasret bize güz;
Çığlık çığlık sussa da içimiz,
Şairdir hep özümüz.
Çıkmaz sokaklarda harcadık gençliği,
Elem; dipsiz kuyu bağrı yanık gecelerde,
İmtihanı kulun, kendi seçtiği,
Ne heba ettik aşkı;
Ne eriştik visale…
Bugün geçmişin üzerine örüyor ağları,
Kayboluyor gitgide karanlık,
Ulu dağları yıkan sessizlik,
Yerini haykırışlara bırakıyor,
Mazinin yeşilini, sarıyor buzdağları…
Şimdi yalnız, yalnız, yalnız…
Yalnız ve sessiz çocuklar,
Göçüyorlar benden başka diyarlara.
Yaşayamadan çocukluğunu,
Görmeden aydınlığı,
Tatmadan mutluluğu;
Uzaklara gidiyorlar.
Masallarla büyümüşlerdi oysa,
Türküler söylemiştim onlara,
Uyumazlardı gün doğmadan,
Şimdi gidiyorlar,
Gidiyorlar gün karanlığı boğmadan,
Seni de götürecekler,
Seni de götürecekler;
Hasret vuslatı bulmadan…
