(Okunma Süresi: 1 dakika)
Nedendir bende ki bu melâl, bu menfi bedbîn
Gönlüm mü sana düşman, sürüyor tuzaklara
Eskiden gecem, gündüzüm, muhayyilemdin
Şimdi arkamda ceketim, gitmeliyim uzaklara.
Oysa kalbine mihmân olabilmek idi derdim
Âmiyâne bir lâhika dahi koyamadım ismine
İnce işçilik lazım o ruhâ, ben beceremedim
İçimde ki saklı ketûm ile, gitmeliyim meçhule.
Seneler geçse de, bu gârâbete îtîyatsızım
O efsüñkâr bakışlarda, sâik nedir bir bilsem
Etraf dolu yığınla insan, ben sensiz yalnızım
Filhâkikâ sen gittin, artık kalmadı kimsem.
