On Beş Temmuz Zaferi

(Okunma Süresi: 2 dakika)

On beşiydi temmuzun, ufuk seçilmiyordu

Hainin kaldırdığı tozdan geçilmiyordu

Bilmem, akıllarını neyle nasıl çeldiler

Ceset gibi soğuk bir yüzle çıkıp geldiler

Yıllarca bizden bildik, taşıdık omzumuzda

Meğerse beslemişiz yılanı koynumuzda

Karanlık bir zamanda ensemize çöktüler

Kendi silahımızla kanımızı döktüler

Ne ağır bir imtihan verdik On Beş Temmuz’da

Gülleri dikeniyle derdik  On Beş Temmuz’da

 

Kılıç çektiler halka takıp şu kanlı kını

Kervanları dağıttı eşkiyanın baskını

Kır çiçekleri soldu, kardelen boyun büktü

Gözlerinden menekşe kanlı yaşları döktü

Gecenin bir yarısı feryat figan bülbüller

Yoksa öteki bahar açmayacak mı güller?!

Yardım eyle Ya Rabbi zalimler baş olmasın

Dağılmasın gülistan, çiçeklerim solmasın

Korku ile ümidi kardık On Beş Temmuz’da

Garbın savunmasını yardık On Beş Temmuz’da

 

Kurtların sofrasında düşürdüler maskeyi

Sürdüler yüzlerine bu yunulmaz lekeyi

Bir yurdu yok etmeye bir kıvılcım yetermiş

Fitnenin kıvılcımı yangından da betermiş

Gün gibi açık dehşet… Vicdanlar yara aldı

Haine yüz karası, bize şehâdet kaldı

En doğudan batıya birlik olduk o gece

Ayan beyan oldu hem çözülmeyen bilmece

“Halis”i, sahtekârı gördük On Beş Temmuz’da

Son aşılmaz kaleyi ördük On Beş Temmuz’da

 

Kerem eylersen Rabbim bileğimiz bükülmez

Arsızın, hayâsızın önünde diz çökülmez

Vatan millet diyerek sanki koştuk bir harbe

Yedi düvel anladı vurulmaz bize darbe

El sürmedi hasmımız; bayrağımız inmedi

Hamd olsun ki Rabbim’e ezanımız dinmedi

Anlatır serencamı dile gelse şu taşlar

Başını kaşır dünya eğilmeyince başlar

Dehşetin hesabını sorduk On Beş Temmuz’da

Düşlerimizi hayra yorduk On Beş Temmuz’da

 

Şu çıldırmış uçaklar başımızda dönerken

Diller duaya durdu gayrı ümit sönerken

Selâlar yankılandı ezan susmasın diye

Ocağımı şu ayyaş küffar basmasın diye

Hürriyet olmadan âh, rezil rüsva yaşarız

Pusulamız kaybolur, düz yollarda şaşarız

Ateşten süngülerle zulmün bağrı deşilir

Sonu gelen zalimin hem mezarı eşilir

Haydutların postunu serdik On Beş Temmuz’da

İstiklâl muştusuna erdik On Beş Temmuz’da

 

Gözü dönmüş caniler pervasızca saldırdı

İnsanlığı, bilmem ki, hangi dağa kaldırdı

Mermiler değil belki bizi bu gam öldürür

Âsinin ihaneti Haçlılar’ı güldürür

Yok sayıldı irade, meclis de bombalandı

Cürüm üstüne cürüm… Failler damgalandı

Milletin üzerine, insaf, tank sürülür mü?

Kaç asırlık vatanın defteri dürülür mü?

Zalimin karşısında durduk On Beş Temmuz’da

Darbelere bir darbe vurduk On Beş Temmuz’da

 

Reva gördüler bize o gün darağacını

Çekip çekip vurdular ölümün kırbacını

Necip milleti, yazık, âciz forsa saydılar

Hoşgörü dilbazları görün nasıl kaydılar

Sözler yaldızlı ama gözlerinde irfan yok

Taş kesilmiş hisleri, kalplerinde vicdan yok

Akbabalar üşüştü o gece dalımıza

Kara kara yılanlar süründü çalımıza

Yaylarımızı aşkla gerdik On Beş Temmuz’da

Felâhın gülzârına girdik On Beş Temmuz’da

 

Batı’nın tezgâhında kanlı kefen biçtiler

Kudurmuş aç çakallar kanımızı içtiler

Kalkışma dedik lâkin besbelli bir işgâldi

Siyah perde ardında kurgulanmış zevâldi

Çanakkale ruhuyla mevzi aldık meydanda

Ne cengaverler varmış meğer hâlâ vatanda

Sâde mazide değil o Şerife Bacı’lar

Tarihler farklı fakat bir yaşanan acılar

Düşmanın etrafını sardık On Beş Temmuz’da

Vuslatın burçlarına vardık On Beş Temmuz’da

 

Anladık ki temmuzda zemheri de olurmuş

Visal arayan elbet nevbaharı bulurmuş

Bu zifiri gecenin günü var mı yârenler?

Yetişin son cepheye ey erler, ey erenler!

Memleket toprağının bir karışı verilmez

Kanla suladığımız al gülleri derilmez

Hokkalar kâfi gelmez gazel yazsa melâlim

Ayrılmadı, o yeter, yıldızından hilâlim

Saati uyanışa kurduk On Beş Temmuz’da

Paslanmış prangayı kırdık On Beş Temmuz’da