Kendini Tekrarlamak

Kalın kalın kitapların ortasından başlıyorum
Bir filmin sonundan, mevsimlerin acınası yarınından
Bir çocuğu güldürmek yerine kuantum fiziğinden bahsediyorum mesela
Babama çiçeklerden anneme ticaretten bahsediyorum
Arkadaşlarıma vakit ayırmak yerine hayatla ilgili küçük nükteler veriyorum
Oysa ben yıkık bir evin bahçesinde bekçiler tarafından yakalanırdım
Kimsesizliğimi yüzüme vurmadan alır götürürlerdi beni
Ben o zamandan beridir aşık olmayı bekleyen birisiyim
İlk kelepçeyi yalnızlığımdan yemiştim
Oysa politik meselelerle kargaşa çıkarıp
Üstüne birde hakimlerin adaletsizliğinden bahsedebilirdim
Ama öyle hapse atmaları zor olurdu
En kolayı acınası sokak aralarında yaşama gayreti göstermek
Gözlerimize çekilen cuma sürmelerinden
Kalbimizin üstüne kazınan hükümlere kadar
Hatta yıldızların öfkesini celp edene kadar
Gök yarılıp yırtıldığı vakit insanların göğüslerinden
Süzüldüğü vakit bir parıltı mümin anaların bakışlarından
Babaların da yılgınlığı zahir olduğunda evlerinde
Bir kase altın ve süt beklemek niye!
Niye yıkılacakmış nur dağlarımız
Ebu Bekir adaletinde çocuklarımız niye kaybolacakmış maruf sokaklarımızda
Niye beklemek zorunda bu aşıklar..
Çünkü son sürat gidiyor bu tren
Son sürat gelen bir kaygı, sonlarına doğru hayatın
İnsan emekliliğini istiyor, insanlığından, kaygılarından ve kimliğinden
Kolay olmadığı gibi taşımakta zor
Sevmek, aşık olmak, merhamet sahibi olmak
Kim görebiliyor çocukların gözlerinde ki salıncakları
En basitinden elleri ocak gibi tüttüğünde çocukların
Kim bakabilecek en soğuk mağaralarından insana
Bırakıldığı yerden başlanılan büyük bir savaşın
sonu hüsranla biter gençlerin hummalı aşkında
Çünkü kayıkları düşman kurşunuyla delik
Aşkla harlanan kalbi su alıyor
Analar şehit düşsün diye yolluyorlar yavrularını
Biz inadına kötürüm bir kahramanlıkla ölme peşinde
Kafir vurdukça diriliyor biz anıldıkça
Kafir koştukça biz düştükçe
Sonu gelmeyen uzun bir kitap işte
Neresinden başlasan ortasında son buluyor
Ortasından başlasan sonunda
Bir dehlizin içinde koca bir ömür sermayesi
Yetişemeyişimizin öyküsü
Ne ölümüze ne dirimize
Ne sevgimize ne merhametimize
Ne sana ne insanlara…

Mehmet Candemir

0
0
0