İsyan

Rengarenk hayatların renkli acıları diziliyor karşıma..
Kanepeler boşluk kabul etmekten solgun,
Çaylar dumanlı, bekliyor bardakları..
Mücadele yarım kalmış, muhasebe zor!..
Sinir uçlarında nöbet tutuyor nefis.
Dünya hiç olmadığı kadar bîtap,
İnsan; yorgun ve hasta..
Zaman su misali; boğuyor bir yanıyla, bir yanıyla yakmakta..
Benlik sıyrılmış aslından,
Aslında soyunmuş ahlak aslından, insanlıktan.
Dünya’nın eli kolu bağlı
Anneler ve kızları
Babalar ve oğulları
Fıtrat tarumar oluşunu kutlamakta; yürekler yangın yeri, ağlamakta..
Modern zamanların çarkı dönüyor.
Fabrikalaşan insan, duyularını yitiriyor.
Kainat boşluk kabul etmiyor bu boşluk safsatasında
Çaylar yorumlanıyor
Hayat dört nala devam ediyor;
BOŞLUKTA..

4
4
4