Gönül

Kendine bîvefa, aşksızlık etme
Aşkları izleme, âşık ol gönül

Kilitleyip de kendini kara hücreye
İçindeki nurla saklanma gönül

“Yolundan dön” diyen olacak elbet
Sen sakın ayrılıp da helak olma gönül

Bu diyarda sana diken derler daim
Onlar gülü sevmediyse solmayasın gönül

Vuslat olmadıysa da bu fâni hayatta
Ervâh-ı ezelde kavuşursun gönül

Sen âşık ol, aşkla yan, dön aşkla
İçlerin bir ateş, kor olsun gönül

Yana yana erisin bir maden gibi
Ama dimdik durasın, incinme gönül

O’nun aşkı sarsın damar ve derini
Dahi kor alev tüm bedenini, O’na ver gönül

Medeniyyet-i kalbini, Medine yahut Mekke
Yahut en güzeli gülzâr eyle gönül

Çöllerde dolanırken, divâne gezerken, O’nu ararken
Kendini kaybetsen de onu bul gönül