Ellerim

Ne de küskünmüş ellerim
Uzağında kalmış hep yüzümün
Gölgesinden beslenmiş bir haydut
Taşımaz mı bu hayal
Sabrın elmasa dönen kara yazısını
Neden kirlenmiyor şimdi ellerim
Ne çok istemişti bulanmak
Ellerim…
Ellerim ne akıtmak derdinde
Söylemez mi şu kulağımın kenarında fısıldayan
Âhını duyduğum mutluluk!
Sancılı bir zamanmış
Savrulduğunda bebeklerin hıçkırıkları
Uzansa, uzansa ne de yakın duruyordu
Hani şu ayakları suya
Belleğimin rüzgâra kendini bırakışından ilham
Değen kuşlar ve tüyleri bilmediğim bir güzelliğinden beslenmiş
Nâr’ın âlâsı geyikler.
Çok… hiç kadar çok yapraklar geçti gözlerimden
Geçmeyen bir yaprak yoğunu var sandım
Ömür yaprakları da geçecekmiş
Bir Mayıs gecesi
Bir şiir beni bulanırken
Anladım!