Ellerim

Emrullah Atabey

(Okunma Süresi: 1 dakika)

Ne de küskünmüş ellerim
Uzağında kalmış hep yüzümün
Gölgesinden beslenmiş bir haydut
Taşımaz mı bu hayal
Sabrın elmasa dönen kara yazısını
Neden kirlenmiyor şimdi ellerim
Ne çok istemişti bulanmak
Ellerim…
Ellerim ne akıtmak derdinde
Söylemez mi şu kulağımın kenarında fısıldayan
Âhını duyduğum mutluluk!
Sancılı bir zamanmış
Savrulduğunda bebeklerin hıçkırıkları
Uzansa, uzansa ne de yakın duruyordu
Hani şu ayakları suya
Belleğimin rüzgâra kendini bırakışından ilham
Değen kuşlar ve tüyleri bilmediğim bir güzelliğinden beslenmiş
Nâr’ın âlâsı geyikler.
Çok… hiç kadar çok yapraklar geçti gözlerimden
Geçmeyen bir yaprak yoğunu var sandım
Ömür yaprakları da geçecekmiş
Bir Mayıs gecesi
Bir şiir beni bulanırken
Anladım!

Okunma Sayısı: 202

Emrullah Atabey

İstanbul Üniversitesi, Dilbilimi bölümünden mezun, çeşitli dergilerde çalışmalarına yer verilmiş, 24 yaşında, arkadaşlarının çoğu hayata gözlerini yummuş kişilerden meydana gelir. (yazar burada okuduğu ve beğendiği yazarlardan söz etmektedir) Şiir ve öykü yazar. Eserse, yazarın tinsel ve içinde bulunduğu ortamı göz önünde bulundurarak, bazılarının da tabii olduğu Alımlama Estetiği çerçevesinde, kitap yorumu yapar. Artık bir klişe görüntüsü verilse de, fani ve faniliğinin bilincinde. Misafir olduğu dünyada Ev Sahibi'nin istediği surette yaşamaya çalışır. Ve bazen günde bir kitap okur. =)

Benzer İçerikler