(Okunma Süresi: 1 dakika)
Sabır; küçük yeşil bir tırtılın ahenkli bir kelebek olma umududur. İlmek ilmek bekleyiştir. İnsanın nefsin isteklerine karşı el pençe durmak için ördüğü kozasıdır. Her gün usanmadan istekle çalışmasıdır. Lakin kolay mıdır hiç tırtıl olabilmek? Esen ilk tatlı rüzgârda yelkenleri indirip rotasından sapan gemilerle dolu değil midir limanlarımız? Gökkuşağına vuslatımız yağmurların ardında saklı değil midir? Yoksa zorluklarımızın sonunda serin bir seher vaktine kavuşacağımıza inanmıyor muyuz?
Öyleyse nereyedir bu sabırsız seyrüseferimiz?
“Ey benim yüreği kedere nikahlı ömrüm!
Yusuf gibi derin kuyulara mahkûm olmuş ömrüm.. Bir yanı cehennem, bir yanı cennet ömrüm… Ar ve affın en yaralı, en anlamlı “Araf” hali ömrüm..
Besbelli, bitap düşmüş, sel olmuş için; yolu yârin olan sağanaklarında… Yaşların süzülmüş, avuçlarından dualarına…
Hakk yolunda beklemek, kaybetmek değildir… Sabret ömrüm, sabret !”
Bir tırtıl kadar olabilmek ümidiyle. Unutmayın! Sonu güzel olan şeyler için sabretmeye değer…
