Mümin Numan Munis

Başını dizime koyup uyuyorsun. Şehir orda bitiyor, sonrası kum telaşı çöl… Karanlığı bölüyorum türlü bahanelerle, yıldızları çoğaltmak için. Acıları prova edilmemiş bir sevmek tarıyorum saçlarında. Ellerim kağıt kesiği, her yöne kanıyor. Kaçacak yer bulamıyoruz, toplum her yönden taşlıyor bizi. Sıkma canını çünkü maksat şiir değil, aşka yenilmek. Ağzında gül edebiyatı […]

Davos’ta Türkiye’nin “Van Minut!” çıkışını yaptığı günlerde televizyonda rastladığım bir görüntüyü hiç unutmam. Filistin’de düzenlenen bir gösteri… Kürsüdeki konuşmacı yüksek sesle haykırıyor: “Selam sana Türkiye! Selam sana Osmanlı! Selam sana Abdülhamid Han!” Evet, yüzyıl sonra yine Hünkâr… Yine Abdülhamid Han… İdarede bulunduğu sürece Filistin topraklarına yerleşmek için her türlü yola […]

Hayatın bir yeri gelir ki ölümü arar insan. Yitirmenin en çarpıcı boyutudur bu. Yitirdiğini bulmak ümidiyle yitip gitmek istersin. Fiyakalı bilgelik olsun diye söylemiyorum bütün bunları. Bizzat denenmiştir her biri, defalarca kez üstelik. Sahil kenarında bir banka oturmuş, çay yudumluyoruz sessizce. Günbatımı, akşam alacasında kuytularda kalmışız, susuyoruz işte öyle. Neden […]

Hep sardunyalar olurdu pencerende. Annen daha ölmemişti. İnsan unutkanlığı; herkes kendini çok güçlü zanneder, her şey kendince yolunda yaşayıp giderken. Unuttuğu kırılganlığını bir kere daha hatırlar, çok sevdiği birini mezara indirirken… Maksat konuyu dağıtmak değil ama sen zaten hep kırılır gibi konuştun benimle. Sen çok başkaydın. Sabaha karşı çalan bütün […]

Hazreti Fatih’i beyaz perdede anlatma çabasıyla hazırlanan yeni bir televizyon yapımı daha geçenlerde yayından çekildi. Büyük masraflarla hazırlanmıştı halbuki. Yıldız oyuncular dizi için bir aradaydı; gazetelerde, afişlerde o kadar reklamı yapıldı. Reyting rekorları kırması bekleniyordu. Ama olmadı; izleyici yeterince ilgilenmedi. Sebep oyuncuların yeteneksizliği, senaryonun zayıflığı, danışmanların yetersizliği veya set ekibinin […]

Şehirde sen varsan, bütün bu kaldırımları öpe öpe avuturum ben. Ellerinin değdiği her yerde bir çiçek! İlkokul bahçelerindeki gürültüden ödünç alınmış bir gülüş ağzımın kenarında. Toplumun bileğini tutmuşum, nabzını yokluyorum. Kimse kimseyi tanımıyor diyorlar; yok canım, daha neler! Ayaklarım koşmak istiyor sokakları. Dervişlik kılıcı boynumda bir haz, dörtnala Horasan atlıları… […]