“Hoşça bak zatına kim zübte-i âlemsin sen Merdüm-i dîde-i ekvân olan ademsin sen” Şeyh Galip Süssüz, yalın , maskesiz halini görmeyeli ne kadar oldu aynada? Ya da en son ne zaman başkalarının gözüyle değil, gönül gözüyle baktın suretine? Gönül gözü diye bir organımız vardı biyoloji kitaplarında geçmeyen, bilimsel olarak varlığı […]
Gülay Süda
12 posts
“P” = Platonik Fuzuli; takma adını hem boş işlerle uğraşan- sözleri çok da önemli değildir ona göre- hem de fazilet sahibi erdemli anlamına geldiği için bu adı almıştır. Her ne kadar şiirini boş uğraş diye niteleyerek tevazu yapsa da şiiri derin lirizmini aktarmak amacıyla kullandığı bir mecradır. İlim her ne […]
“Kapattım kendimi sevdama, düş görüyorum.” / Paul Eluard İçimin bir yerinde duruyor adın; ağzımdan duymayı unutmuş da olsa kulaklarım adının sesli harflerini, duruyor şuramda tüm sessizliğiyle. Konuşmayı çok sevdiğimi, bitmek tükenmek bilmeyen sorularımla başını ağrıttığımı hatırlar mısın bilmem? Hani bazen cevap bulamayıp uzun uzun susardın, ben susmalarını da severdim; asıl […]
Mevsimler de değişmeye başladı artık. Önceden ekim ayı geldi miydi kurulurdu sobalar. Kışlık kıyafetler sandıklardan bazalardan çıkarılır, sobalı oda haricindeki odalar kilitlenir, sobanın olduğu odaya sığışılırdı. Kış geceleri uzamaya başladı mıydı usul usul yanan sobanın etrafına toplanılır, tavşan kanı çaylar demlenir, kestanelere çizikler atılır, akşam bulaşıklarını yıkamak ve abdest almak […]
Büyük Selçuklu Devleti’nin efsanevi veziri ve Ortaçağ İslam dünyasının en başarılı siyaset adamlarından olan Nizamülmülk Horasan’ın Tus şehrinde dünyaya gelir. Annesini oldukça küçük yaşta kaybeden Nizamülmülk’ün eğitimi ve temel ihtiyaçlarıyla babası ilgilenmek zorunda kalır. Halep, Nişanbur ve Bağdat gibi önde gelen şehirlerinde önemli alimlerden Kuran ve hadis dersleri alır. Şehir […]
Yokuş aşağı bırakılmış bir taş gibi Yuvarlanıp gidiyordu hayat. Taşın saatteki yuvarlanma hızını hesaplamayı öğretiyordu gittiği okullar. Taş rengine dönüyordu gözünün gördüğü her yer yaşadığı günlerin sayısı çoğaldıkça Mavinin yeşilin sarının pembenin yerini Kurşuni bir grilik alıyordu. Gri tüm renkleri hızla boğuyordu Hızla boğuluyordu insanlığın içindeki renk Renkli zamanlar yani […]
Işıkları sönmüş bir aydınlığın, Çiçekleri solmuş bir dalın ağırlığı, Ve kedileri kaybolmuş bir şehrin, Yoksulluğu var şuramda. Kalbim, Reddimiras ettiğinden beri, Aynası kayıp bir prenses. Güzelliğini ciğeri beş para etmezlerin insafına bırakıp, Üzerine değen göz miktarı arttıkça, Güzelliği tescillenen, Güzelleri bırakıp gidiyor. Kalıyor. Yaşmağının bir ucuyla gözünün yaşını hüzün vadilerine […]
“Bir kuş olsaydım keşke gökyüzünde özgürce uçabilen.” “O zaman da tutup kafese koyarlardı.” “Ben de kafesin parmaklıklarına vura vura öldürürdüm kendimi.” Ilık bir nisan sabahıydı. Saat dokuza on vardı, yine evi toplayacağım derken geç kalmıştı otobüse. Sekiz otuz otobüsü de sokağın başındayken basıp gitmişti. Artık ne zaman gelirdi kendi bile […]
“Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır Üşüyorum, kapama gözlerini.” Ahmet Arif Güneş doğudan doğar sözünü doğrulamak istercesine ülkemizin doğusunda, Diyarbakır’da dünyaya gelir şair. Annesini bebekken kaybeder ve belki de şairliğin ilk tohumu, annesizlik, bebekliğinde düşer içine. Sekiz kardeşin en büyüğüdür ve isimlerini o okur kardeşlerinin kulağına. Ağabey olmanın verdiği sorumluluğu milletine, halkına […]