Ateş yanar yüreğinde gözlerinden görürüm
Yaşamak güzel lakin sen gül diye ölürüm
Hangi mevsim çiçekler, can bulur gözlerinde
Senin için her kelime yaprak döker sözlerimde
Geçerdin diyârımdan, gül kokunu tanırdım
O simsiyah gözlerini oltu taşı sanırdım
Sen bakınca yeryüzüne düşer cemre bilirim
Gözlerindir yazmadığım o en güzel şiirim
Her gördüğüm simâ sen, birden kesilir nefes
Ey rüzgar savur beni, tanınmaz oldu herkes
Köprüler yıkar geçer sen bilmeden rüzgarın
Bir kerecik gülüversen, biter hüznü baharın
Şu manasız tesadüfler bir bir kesti önümü
Yolumda gidiyordum, sende buldum yönümü
Varıyordum şehrine ve bilmiyordum adresini
Her gördüğüm meskende duyuyordum sesini
Bir gaflete denk düştü yarım kaldı cümleler
Birdenbire kayboldular, ağlamalar gülmeler
Yorgun bir vakitteyiz bitmek bilmiyor henüz
Meçhul bir ârafta, sen gecesin ben gündüz
Aynı göğe dokunur da denk düşmez ellerimiz
Kör inadı aşamıyor, tutuluyor dillerimiz
Bu gururum sende hep, sükut eder anlarım
Güneşini göstersen, erir kardan dağlarım
Bir ben bilirim seni, bunu bir sen bilmezsin
Her kapıyı açarım da kabul edip girmezsin
Varsın olsun kabulüm, güller nazlıdır elbet
Sükutundan anlıyorum, der ki az daha sabret
Ben kaderin yağmurunda vuslat ile dolacağım
O gözlerin karasında, seni bekliyor olacağım.
(0) Yorum
Yorum Yaz