Aç Kapını

(Okunma Süresi: 1 dakika)

Bin bir anahtarla geldim elimde,
Aç kapını…
Kör karanlıklar yarim oldu
Geceler boyu…
Güneş boğdu her sabah düşlerimi,
Aç kapını…
Ver bana
Mehtaba denk gülüşlerini…
 
Şiirler boyu anlatıyorum,
Mısralar boyu hıçkırıyorum,
Ah… Bir bilsen…
Bir sen dökülüyorsun mürekkebinden kalemin…
 
Şiirler ölüm kadar geniş burada,
Hayat kadar dar şarkılar…
Yetmiyor gerçi şiir de anlatmaya seni,
Bir tütün anlıyor,
Bir tüten dumanlar beni…
 
Zulmün ve işkencenin
Kana buladığı
Bir coğrafyadan yazıyorum
Sana şiirlerimi…

Burada hürriyet,
“köle olmak” onlara,
Burada “kan” demek medeniyet,
Ve “ölüm” demek uygarlık!
 
Ölü köleler satılıyor
Ortadoğu pazarında,
Kana banıyor ekmeğini,
Kalmıyor boğazında!
 
Çıkmasaydı o gün,
Çıkmasaydı karşına ölüm…
Dalından koparılmış bir gül gibi
Koparmasaydı benden seni,
Gömmeseydi toprağına yüreğimi,
Birlikte haykıracaktık tüm hakikatleri,
Birlikte vuracaktık yüzüne,
Bu çağın fahişeliğini!
 
Şimdi ben,
Yalnız ben..
Bir de üç beş garip…
Hazırız dövüşmeye “aşk” için!
 
Direnmeyeceksek,
Dövüşmeyeceksek,
Ne anlamı var boşa kürek çekmenin?

Aç kapını…
Bir selâm edip gideceğim…
Aç kapını…
Bir kelâm edip gideceğim…
Gideceğim…
Gideceğim…
Gideceğim…
 
Kimsesizlerin,
Masumların,
Mazlumların,
Geleceklerini verip, geleceğim.
“Dövüşmek” benim, dünüm, bugünüm ve geleceğim!
 
Bin bir anahtarla geldim elimde,
Aç kapını…
 
Yollar uzak,
Yollar tuzak,
Yollar dikenli…

Ve yine ben…
Gecenin bir yarısında,
Kıtalar ötesinden,
Koparıp geldim sevdamı,
Ta… Asırlar öncesinden…
 
Vururken kıyıya buzdan dalgalar,
Adın düğümleniyor boğazımda,
Deniz çırpınıyor
Şehrin aman vermez boğazında,
Ya aç kapını,
Yahut adını boğ ağzımda!