Acz Beyanım

Çıt yok. Sükût inmiş koskoca şehre
Ne desem de, geçse gönlümün güzü
Ne yazsam hiç bakmadığım çehrene
Ey saklı kitabımın en kıymetli cüzü

Soğuk bir kış gecesinin, sabaha gebe vakti
Uyuyor, yaprak döken gönlümün tek çiçeği
Dışarıda yağmur, fırtına, titretiyor yürekleri
Ancak açtığın şu gönle, değemiyor hiçbiri

Ey zifiri karanlığın üstüne doğan umut güneşi
Haydi, ışılda, aydınlat derinlerdeki vadilerimi
Ey kurak çöl gibi yüreğime düşen Tanrı rahmeti
Yağ da ferahlatsın kalbimi yağmurunun taneleri

Ey bitap ruhumun, inadına direnen bedeni
Yıkılma ki, yerle yeksan etme şu seni seveni
Ey benim en özel satırlarımın hüsn-i sebebi
Silinme sakın zihnimden, naçar eyleme beni.

Ey mütebessim yüzü nur, gözü nur, gönlü nur
Bundan evvel, hiç işitmediğim o sesi billur
Ey her derdimin dermanı, değmesin sana
Hiçbir dert yahut tasa, hepsinden geri dur

Bilirim ne yazsam karşılamayacak seni
Hiçbir iltifat, layık değil kıymetli zatına
Ey beni zebun eden ahu gözlerin sahibi!
Affet! Dizelerdeki aczimin, bakma kusuruna.

Ömer Faruk Bilmiş